Dat van die robuustheid van de Vélib neem ik terug. Ze staan er soms belabberd bij. Lekke band of ketting die eruit hangt. Soms hangt de ketting niet los omdat .. er geen ketting meer is. Door schade en schande wijzer geworden, kijk ik nu eerst goed of de fiets die je intikt op de zuil (01 t/m 25) niets mankeert. Hoe verder je van het centrum naar buiten gaat hoe meer kapotte fietsen, en ook hoe leger de stations. Handigheidje op de schermen van de zuil is dat je het dichtstbijzijnde station kunt opzoeken met het aantal vrije Vélibs.
Volgens een enquête heeft na 2 maanden pas 11% van de Fransen het 'een keer gedaan', wat weinig lijkt maar op een aantal van vele miljoenen is dat toch al gauw bijna een half miljoen. Ook ontstaat er spin off, zoals Vélibdating. Een krantje heeft al een Vélib rubriek van het type ‘ik hielp je met je ketting, je keek schuchter, mag ik je weer zien’ . En er is spontane Vélibkunst; de actie van een kunstenaar om pantoffels en schoenen aan de Vélibophangpunten vast te ketenen (zeer diepe symboliek, je kunt ook lopen!) werd niet gewaardeerd door het publiek.
Geen foto's van kapotte Velibjes, dat is inhumaan, wel wat sfeerfoto's van de datingambience die er om de Velibjes hangt.
No comments:
Post a Comment