Citroenen voor knollen verkopen

Op weg naar mijn werk loop ik elke dag door de Rue Pavée, het bolwerk van de Joods-Orthodoxe gemeenschap.

Er staat een mooie synagoge in Art Nouveau stijl, ontworpen door Guimard, die ook het zwierige ‘Metropolitain’ logo ontwierp dat veel metro-ingangen siert. Raar dat zo’n rasechte Fransman dat deed maar hij had dan ook een Joodse vrouw. Het interieur schijnt prachtig te zijn maar ik ben nog wat huiverachtig om er zomaar binnen te lopen, misschien later.

Ook foto's maken doe ik niet makkelijk, want de keppeltjes kijken allemaal erg wantrouwig als ze een camera zien.Vandaag wat laat terug van mijn werk zag ik Eli met een geïmproviseerd standje cédrats verkopen. Ik ben rare vruchten gewend, maar dit brak mijn klomp (om in stijl te blijven: dit brak mijn vlies met vruchtwater). De cédrat ziet eruit als een rimpelige oversized augurk met cellulitis qua geometrie en huid, maar is felgeel als een citroen. Het geurt ook als een kruidige citroen, waarvan het familie is. De vrucht wordt gebruikt voor een komend Joodse feest, ik geloof vrijdag aanstaande; je moet het vasthouden met het bidden en zo, en na afloop mag je er een sapje van persen of in een salade verwerken. Eli heeft een goede koopmansgeest (tsja keppeltje) en verkoopt zijn cédrats voor €40 tot €70. De stand iets verderop heeft ze al voor €20 maar die zijn van middelmatige Afrikaanse kwaliteit. Die van Eli komen uit Israel zelf. Geanimeerd gesprek met Eli, student uit Israel, die ook nog een lucratieve handel heeft in speciale sandalen. Hij vond het leuk gefotografeerd te worden. ‘Never guessed I would be a model in Paris’.