Het is een krachtig architecturaal statement en ook zeer vaak gefotografeerd, suivez moi...
Dit is zoals ik het elke dag meemaak, als ik ga lunchen, het witteboordenvolk dat belt, schranst en druk rondloopt, geen idee van de grandeur die over hun waakt.
Rond 20:00 begint de hemel een mooi spel met zijn omgeving, en met het septemberlicht levert dat fantastische composities op.
En dan is daar LE rukbie natuurlijk, ook hier toegeslagen; let wederom op de geniale omkering bij de lichtshow; 'impossible is nothing'. De Franse slag; ik werk niet bij de OECD maar bij de OCDE, in Geneve moet ik bij de ONU zijn ipv de UNO, ce n'est pas le ton qui fait la musique mais la difference.
Met een breedte van 112 meter vliegt er netjes een Boeing 747 doorheen zonder dat je champagneglas gaat schuiven (spanwijdte 70 meter) maar een Grande Airbus 380 moet wel in de bocht gaan hangen (80 m breed). Rare associaties toch altijd, wat voor dag was het ook alweer vandaag?
PS: Toch even nagepluisd op google of iemand anders mijn geestelijke aberratie deelt, en inderdaad, er loopt zelfs een gek rond die er werk van gemaakt heeft. Toch wel fascinerend medium het Internet.
Mais ...
wie houdt dat zooitje nou zo'n bietje bij mekaar? mijn neefjes Lucas en Max natuurlijk, zonder hen was het als een pudding in elkaar gezakt, een mislukte soufflé die de lachmeeuw van Guust Flater depressies bezorgt. Misschien is civiele techniek toch wel iets voor Lucas als studie?
No comments:
Post a Comment