Chopin en Debussy

Gisteren een concert bezocht in het Théâtre des Champs-Élysées, een Art Deco gebouw van rond 1910-1920 schat ik. Een massale koepel, een puist van een lamp en verder sobertjes gehouden. De Fransen maken er een elegant feestje van, het mooiste Chanelletje uit de kast gehaald, een wolk parfum erover, en op naar de lobby voor een glaasje champagne (€10) en een petit fourtje (€5), een belevenis. Als de gong gaat, schrijdt het Parijse publiek al koutend en bavarderend de trappen op naar de balkons, uiterst langzaam en discreet afstand houdend, geen lomp Hollands gedouw en gehijg in je rug.

In de stalles beneden van die poezelige velours stoeltjes, los geconfigureerd. Op mijn (vaste) stoel op de tweede rij balkon kon ik alleen schrijlings zitten, geheel vastgeklemd. Gelukkig kon ik er een Amazonezit van maken omdat het gangpad was. Ik schat ca. 50 cm beenruimte, nog minder dan bij een Ryannair vlucht, waar het ticket zelfs goedkoper is. Het zaaltje zal wel niet meer na 1910 aangepast zijn. Mijn kaartje waardig (5 glazen champagne) heb ik toch maar gevraagd gedeplaceerd te worden, geen probleem.

François Chaplin kwam pas op dreef aan het slot, bij zijn 6 (zes!) toegiften, we hadden ons als publiek ook blauw (rood) geklapt. Zijn toegiften waren krachtiger/helderder dan de études en andere werken van Chopin en Debussy die hij eerder speelde. Een grappig omschakelen tussen beide componisten, waar een eeuw tussen zit, althans voor het concipiëren van de études. De zevende etude van Chopin/opus 25 ('Étude n° 7 en ut dièse min. op. 25') is een favoriet van me. Wat somber en technisch makkelijk, maar dan blijkt er in de zaal natuurlijk veel meer kleur en diepte van te maken. Terug naar de studeerkamer dus.

Na afloop nog nagenieten van stadsgeluiden en verlichte façades, en een Eiffeltoren met één bal tussen zijn benen, een rugbybal. Op de foto vaag, maar 'live' zeer herkenbaar zoals die erbij hangt. Gelukkig hebben ze de Eiffeltoren geen Schotse kilt omgedaan, anatomisch gezien geen gek idee. (nee, ga ik ook niet fotoshoppen)

Citroenen voor knollen verkopen

Op weg naar mijn werk loop ik elke dag door de Rue Pavée, het bolwerk van de Joods-Orthodoxe gemeenschap.

Er staat een mooie synagoge in Art Nouveau stijl, ontworpen door Guimard, die ook het zwierige ‘Metropolitain’ logo ontwierp dat veel metro-ingangen siert. Raar dat zo’n rasechte Fransman dat deed maar hij had dan ook een Joodse vrouw. Het interieur schijnt prachtig te zijn maar ik ben nog wat huiverachtig om er zomaar binnen te lopen, misschien later.

Ook foto's maken doe ik niet makkelijk, want de keppeltjes kijken allemaal erg wantrouwig als ze een camera zien.Vandaag wat laat terug van mijn werk zag ik Eli met een geïmproviseerd standje cédrats verkopen. Ik ben rare vruchten gewend, maar dit brak mijn klomp (om in stijl te blijven: dit brak mijn vlies met vruchtwater). De cédrat ziet eruit als een rimpelige oversized augurk met cellulitis qua geometrie en huid, maar is felgeel als een citroen. Het geurt ook als een kruidige citroen, waarvan het familie is. De vrucht wordt gebruikt voor een komend Joodse feest, ik geloof vrijdag aanstaande; je moet het vasthouden met het bidden en zo, en na afloop mag je er een sapje van persen of in een salade verwerken. Eli heeft een goede koopmansgeest (tsja keppeltje) en verkoopt zijn cédrats voor €40 tot €70. De stand iets verderop heeft ze al voor €20 maar die zijn van middelmatige Afrikaanse kwaliteit. Die van Eli komen uit Israel zelf. Geanimeerd gesprek met Eli, student uit Israel, die ook nog een lucratieve handel heeft in speciale sandalen. Hij vond het leuk gefotografeerd te worden. ‘Never guessed I would be a model in Paris’.

Vosges sprankelend wit

Place des Vosges, het mooiste pleintje ter wereld, on dit ça vraiment, moi, je dirai ... oui, d'une façon oui, mais d'autre façon ... eeuh c'est une matière complexe, ça dépend tout de même, c'est pourtant pas facile a dire, hein. Mooie tegenlichtopnames maken met het lage septemberlicht, lekker snel effect sorteren met weerkaatsende druppeltjes!

Alleen, bij één van de vier fonteinen is het effect wel erg overdone. Mijn camera-instellingen nog gecheckt maar daar was niks mis mee.

Wat het ook zij, ik denk dat er vandaag in Parijs tenminste één clochard rondloopt die niet stinkt.

Un blog d'un copain

We worden steeds interactiever. Een vriend van me Carlos is ook maar begonnen, en hoewel we elkaar helpen, moet er bij hem nog veel werk verzet worden.

FUORI! weg uit mijn beeld

Het Franse Pantheon (1ste foto)doet erg aan dat van Rome denken (2de en 3de foto). Het plagiaat zal wel een historische oorzaak hebben maar daar heb ik de boekjes niet over nageplozen. Dat van Rome is echt uit de klassieke tijd. Mooi patinee en afgebrokkeld, zoals te zien op de fotootjes van een bezoekje een paar jaar geleden .

Deze foto is natuurlijk ergens anders in Rome, alleen bedoeld om mijn duivendressuur te showen. Wat je allemaal kunt doen met een kilo sesamzaadjes, een paar recyclebare duiven en .... heel veel geduld want ze hebben ook hersens formaat sesamzaadje.

Het zijn niet alleen die potige pilaren die doen terugdenken aan Rome, maar ook het effect op het stadsbeeld.

Net als met het Colosseum zie je het Parijse Pantheon ineens opdoemen op een kruising, heel ver weg maar ook heel dichtbij, rara hoe kan dat?

De eerste foto vanaf een zijstraatje dichtbij, maar de tweede best ver weg, vanaf de Noordkant, de Boulevard Saint Germain geloof ik?

Maar dan is er altijd wel iets NOG kolossalers om in de weg te staan. Parijs is nog steeds geïnfecteerd en het blijft een plaag. Je kunt de rokken wel impregneren met rodenticide, maar niks helpt, zoals bij die andere vliegende stadsratten uit Rome. FUORI! zou zwageres Lies gebaard hebben, met weidse handgebaren en gevoel voor theater.

PS Volgens mij houdt ze de trom vast met haar twee ... of heb ik iets gemist? ja twee bandjes over haar rug.

Mona Boulimisa

Die in het Louvre is natuurlijk niet de echte. Die is aangepast aan het ideale vrouwenbeeld, zo'n knekelig Kate Moss typje, overdreven dun. Ik ben gewoon lekker mezelf!

Niet meenemen Isabel!

Een vertederend omaatje. Mijn zusje Isabel heeft altijd de neiging om zulke oudjes mee naar huis te nemen, om ze thuis te gaan knuffelen, als zwerfhondjes. Deze foto is gelukkig genomen ...voordat ze de kruising overstak.

Notre Dame Asphyxiee

Het is zo'n mooie kerk, als je er tenminste bij kunt komen ...

Liberty frogged

Het Liberty Statue was een cadeautje van de Fransen aan de Amerikanen. Een symbool van het Westerse vrijheidsdenken, als concept uitgevonden in Frankrijk tijdens de Verlichting en uitgewerkt als volwaardige democratie pas goed in de praktijk gebracht in de Verenigde Staten. Als exportartikel de laatste jaren wat minder geslaagd.

De Eiffeltoren, ook een toonbeeld, maar dan van het Westerse heilige vertrouwen in het Cartesiaans wereldbeeld; de wereld als mechanisch geheel, de mens lost met techniek alle problemen op den duur wel op. Ook daarvan zijn we teruggekomen.

Wat nou als ze Liberty gehouden hadden en de Eiffeltoren cadeau gegeven hadden?

oeps, een kleine correctie

Rossy de Palma was het

... omdat niemand reageert. Überhaupt weinig reactie op mijn blog, wel van mijn nichtje Carlijn, die in Spanje zit, en zelf op haar blog heel veel reacties krijgt. Ik ga er maar vanuit voor mijn gemoedsrust dat het niet aan mij ligt maar aan de generatie +40. Die is niet zo van dat 'participatieve web2.0' gedoe. Dus, komaan, vooruit met de geit; iedereen is prosumer geworden, jullie ook!

Exceptionel transport

Ik las dat la Defense een exceptional pubic transport heeft. Ik ben me direct gaan douchen thuis, en ik snap nu ook waar dat zuidelijke gekrab vandaan komt. Het virale transport is trouwens ook erg goed geregeld in de metro, getuige mijn verkoudheid. Het waait constant met de open ramen en virussen hoeven maar EEN pootje licht uit te strekken om over te hoppen op een andere klant. Sommige ochtendblaadjes ' 20 minutes' en 'matin' zijn kleiner dan de 'Spits' bij ons, anders krijg je de bladen niet omgeslagen zonder 3 mensen weg te duwen, die trouwens niet weggeduwd kunnen worden, de amorfe mensenklomp. En door de kleine letters die je zowat tegen je neus houdt zie je ook weer geen reet, vooral als je accommodatievermogen wat achteruit gaat. Aan de oplopende formaten van de gratis blaadjes zie je dat de persoonlijke armstrekruimte in de loop van de dag toeneemt in de metro. Afijn, was ik maar een sardien ... in zijn luxe blikje.

Sambalbij?

Je maakt zoveel echte vrienden in Parijs.

le Vélib revisité

Dat van die robuustheid van de Vélib neem ik terug. Ze staan er soms belabberd bij. Lekke band of ketting die eruit hangt. Soms hangt de ketting niet los omdat .. er geen ketting meer is. Door schade en schande wijzer geworden, kijk ik nu eerst goed of de fiets die je intikt op de zuil (01 t/m 25) niets mankeert. Hoe verder je van het centrum naar buiten gaat hoe meer kapotte fietsen, en ook hoe leger de stations. Handigheidje op de schermen van de zuil is dat je het dichtstbijzijnde station kunt opzoeken met het aantal vrije Vélibs.

Volgens een enquête heeft na 2 maanden pas 11% van de Fransen het 'een keer gedaan', wat weinig lijkt maar op een aantal van vele miljoenen is dat toch al gauw bijna een half miljoen. Ook ontstaat er spin off, zoals Vélibdating. Een krantje heeft al een Vélib rubriek van het type ‘ik hielp je met je ketting, je keek schuchter, mag ik je weer zien’ . En er is spontane Vélibkunst; de actie van een kunstenaar om pantoffels en schoenen aan de Vélibophangpunten vast te ketenen (zeer diepe symboliek, je kunt ook lopen!) werd niet gewaardeerd door het publiek.

Geen foto's van kapotte Velibjes, dat is inhumaan, wel wat sfeerfoto's van de datingambience die er om de Velibjes hangt.

Amelie pluisjes

Moet altijd aan Amelie Poulain denken als ik dit soort wolken zie. Hoe krijg je ze zo mooi gedrapeerd?

C'est moi la

Na zoveel Defense-ieve posts zijn jullie misschien wel benieuwd waar ik dan echt zit, nou daar dus.

Tot mortel zult gij wederkeren

Nog ff over la Defense. De gebouwen uit de eerste periode (sixties) moeten er langzaam aan geloven. Ze worden gesloopt, ze voldoen niet meer aan de eisen van deze tijd. Zo ook mijn gebouw dat over enkele jaren an de beurt is. Dit monster was bij mijn komst al tot +2 teruggebracht, en je ziet wat de machines in een paar dagen allemaal kunnen wegknagen.