La Gioconda

In een eerder bericht over onze Mona dacht ik te maken te hebben met Botero; geen enkel oeuvre ontkomt aan zijn voorspelbare boulimiakunst, maar het was GEEN Botero, sterker, ik vind het een betere Botero dan Botero. Er zijn veel languissante (gaap) variaties gemaakt op de vrouw van Francesco del Giocondo ... ... maar dit is een frisse uitzondering; life performance, body art, en dan die pretoogjes!

Persoonlijk vraag ik me af hoe ze het uithoudt om 5 eeuwen lang (op de kop af!) geheimzinig te bijven lachen zonder haar decorum te verliezen. Wel, een geoefend oog ziet wel beter! Zo heb ik haar op verschillende tijdstippen gefotografeerd. De rontgenonderzoeken zijn nog niet afgerond, maar er zijn onverklaarbare kleine mutaties aan het licht gekomen die zich blijkbaar tijdsafhankelijk gedragen. Afijn, schaf in november de Scientific American aan en je krijgt alles te weten. Hier alvast een voorproef; twee opnames van La Gioconda, de eerste 's morgens bij opening van het Louvre, en een opname tegen sluitingstijd.

Er zijn er maar weinig die zo'n ingehouden en subtiele glimlach kunnen produceren, behalve dan een enkele actrice....