Klimaatopwarming en ongedierte

Het KNMI weet het nu zeker; Nederland warmt structureel op. We zitten nu al op Franse waarden; Groningen is even warm als Parijs de laatste tientallen jaren was. In de tuin van mijn moeder schieten de bloemen van de yuca's als phallussen metershoog de lucht in, met zijn vijfen tegelijk! Let even op mijn moeder, for the ocasion in een bijpassend tropisch koloniaal ensemble. Nederland ontkomt er dus niet aan. Dieren die jaren geleden alleen de savanne als natuurlijke habitat kenden fourrageren nu langs grachtenpanden, en laten walmende hopen voor mijn deur! Parkeren aan de gracht wordt ook lastiger, sinds mijn verzekering nijlpaardschade niet meer dekt.

Vroeger, ooit ja, was het meest exotische dat je op de markt van Delft zag een opgeschmuckt paard, tijdens een taptoe of een militaire parade.

En nu, tsja, de aalscholvers zijn al lang en breed ingeburgerd, nu nog gorillas in kerktorens, gieren op lantaarnpalen, wie zal het zeggen.

Dat was natuurlijk allemaal niet echt, gekkie! De olifanten figureerden bij een x-jarig bestaan van de Delfste Aeroclub, zweefvliegen en zo, en ze dachten natuurlijk; wat kan het beste de vluchtigheid uitbeelden van verderlichte carbofibergevulde innovatieve kleine vliegtuigjes. inderdaad; een olifant van 6 ton.

In de stoet vielen de olifanten niet echt op tussen de excentrieke homitos sapientes.

Prado uitbouw

Ook in Madrid; de uitbouw achter het Prado, al een jaartje oud. van buiten een massief geval

Binnen een complete reallocatie van een oud paleis, in de sobere stijl uit de tijd dat het Escorial werd gebouwd. Plus een beeld van een Portugese koningin, een fundamentalistisch katholiek mens (zoals Isabela la Catolica), kijk alleen al naar de dichtgemetselde jurk.

In het Retiro een wat fors uitgevallen beeld, ook nieuw.

NIEUW NIEUW NIEUW in Madrid!

Net geopend. Caixa Forum aan de Paseo del Prado. Caixa had in Barcelona al een gratis expositieruimte in een oude tegelfabriek. In Madrid nu in een oude electriciteitscentrale. Daarvan is niks over behalve de cascara (het schilletje). Buiten een plantenknuffelmuur, zoals de laatste jaren in raakt. De oude gevels zijn naar boven uitgerekt met roestig ijzer, ook al zo in. En het zweeft!! De diepere moraal kon ik niet terugvinden maar het is een vreemde gewaarwording.

Heilig Tochtraam

De Sainte Chapelle. Wie er uitkomt is nooit meer dezelfde. Niets wijst erop, niemand vertelt je dat je zometeen de hemel binnenstapt, zou u het ook geloven? Niemand kan je voorbereiden op het bad van blauw, rood en geel flonkerende licht, overal waar het oog reikt. Je adem stokt bij zoveel schoonheid; als je weer ademt vullen eeuwen devotie en goddelijke adoratie je longen en je porien, wordt je in een klap rustig en ... inderdaad nooit meer dezelfde. Dit is natuurlijk niet in een blogje over te brengen. Ik doe een gedoseerde poging, via het enige tochtraampje van de kapel. Komt u even mee? De kapel is geheel ingebouwd,, misschien maar goed ook, beschermd tegen het moderne reisrapalje, het cameracanaille, parbleu! Er staat maar EEN raam open.

Er straalt een mysterieus licht uit

Van binnen snap je waarom er niet meer open staat. Het scherpe daglicht, de lompe fotonen van buiten horen niet in deze wereld.

Le voilà enfin!

la grande guerre

Nog even over die Dôme en wat er onder die niet-klatergouden koepel zit. Gelukkig usurpeert Napoleon niet de gehele ruimte. Een nis met een geheimzinnige blauwe gloed trekt je aandacht. Je wordt ernaar gelokt als een vlieg naar een ultraviolette vliegenlamp.

Generaal Foche (of zo?) resideert ook in een mooi graf, en het geheel is een eerbetoon aan de gesneuvelden van de enige echte GRANDE guerre, de Eerste Wereldoorlog.

Je ruikt gewoon de muffe aarde aan de kloffies van de sombere stenen soldaten, alsof ze nog in modderige loopgraven ploeteren. Zo, genoeg geschiedenis, nu een lekker broodje kaas met mosterd. Et de l'eau minérale, s'il vous plaît. Sans gaz.

Le fantôme de Napoléon

Binnen in de dôme. De originele cape van Nappie, of was het nou een loden jas? Zal wel niet loodzwaar geweest zijn, gezien zijn lengte (1.68 m). Zijn aanwezigheid rust wel loodzwaar op het geheel, ook letterlijk; meneer rust (in pacem) in een paar loden kisten om elkaar. Lood om oud ijzer(vreter) het graf zelf heeft iets van een te groot uitgevallen salonkrukje, waar je zo leuk in het midden kan zitten.

Dit keer WEL goud wat er blinkt

Le dôme des Invalides, dezelfde van de foto met oudjes hieronder. Nooit veel acht geslagen op de blinkende tuut die je overal in het 7de arrondisement tegemoet spiegelt. Onder de 12 kilo 'solid gold' ligt Meneer Bonaparte. Misschien dat de protserige koepel hem doet terugdenken aan de keizerskroon die hij zelf op zijn hoofd zette, de paus beteuterd en met lege handjes achterlatend. Fijn gevoel Nap!

Gelukkig geen monopolie in het marktsegment glimmende koepels.

Samen oud worden in Parijs

Vertederend schouwspel. Voor de Saint Paul, gezien vanaf 'huiscafe' le Dome. Nogal veel grauwsluiers op koppetjes en koepeltjes.

Jardin éphémère

Het plein voor het Hotel de Ville in Parijs is omgebouwd tot een zinderende en zwoele tropische poel met waterplanten en bruggetjes. Rare ervaring als je het geplaveide en kale plein kent. Maar op het plein gebeurt altijd van alles, zie de vorige post en deze. Nog tot 18 augustus. Een beetje Beta-mens weet dat onderstaande foto niet kan. Niet zozeer vanwege de 180 graden verdraaiing maar vanwege andere wetten van de optica.

Voor wie er geen snars van begrijpt (met dank aan de flipfunctie in Adobe);

.